بسمه تعالی
شما می دانید باور نادرست چیست؟
کسانی که باورهای نادرست را می شناسند احتمالا کمتر از سایر مردم شکست می خورند.
گای راز، مجری برنامه رادیو TED hour
روزانه ما با باورهای نادرست بسیاری دست و پنجه نرم می کنیم. شاید برای شما این اتفاق افتاده باشد که ساعت ٨ بیدار شوید و ساعت ٨ و نیم جلسه مهمی داشته باشید. اولین باور نادرستی که در چنین شرایطی وارد ذهنمان می شود این است که " من به این جلسه نمیرسم ". بنابراین این باور اثری روی ذهن ما می گذارد که من به آن "اثر مستمر باورهای نادرست انسان " می گویم. به خاطر باور نرسیدن به جلسه ما دچار استرس شده و در انتخاب لباس سردرگم خواهیم بود و اگر در حالت عادی در ٢ دقیقه لباس را انتخاب می کردیم و شروع به پوشیدن ان می نمودیم اکنون ١٥ دقیقه زمانمان را به خودش اختصاص داده و به احتمال زیاد بهترین انتخاب برای لباس پوشیدن در ان جلسه هم نخواهد بود. اگر در حالت عادی خوردن صبحانه، انتخاب ادکلن و انتخاب مسیر و وسیله نقلیه مجموعا ٢٠ دقیقه طول می کشید و طول مدت مسیر هم در حالت عادی ٢٠ دقیقه باشد هرکدام از این ٢٠ دقیقه ها حتما زمانی حدود ٣٠ الی ٤٠ دقیقه طول می کشد. در نهایت به جای ساعت ٨ و نیم، حدود ساعت ٩:٢٥ (فرایند با باور نادرست ٨٥ دقیقه و حدود ٥٥ دقیقه تاخیر) می رسیم و احتمالا جلسه را از دست داده ایم. علت این تاخیر شدید تاثیر مستمر باور نادرست نرسیدن است چراکه اگر به خود این باور را تحمیل نمی کردیم احتمالا حدود ساعت ٨:٤٢ (فرایند بدون باور نادرست ٤٢ دقیقه با ١٢ دقیقه تاخیر) که قطعا یک ربع تاخیر بسیار قابل قبول تَر از یک ساعت تاخیر می باشد. البته که ترافیک و تراکم متفاوت ان در ساعات مختلف هم در محاسبه ما دخالت دارد ولی با این حال نکته قابل توجه استرسی است که ناشئ از اثر مستمر باور نادرست ماست.
ممکن است شما بگویید مگر می شود وقتی دیر بیدار شده ایم دچار استرس نشویم؟ همین جمله که به صورت استفهام انکاری بیان شده است، خود باور نادرستی است! پیش از آنکه نحوه کنترل باورهای نادرست را توضیح دهم، میخواهم برایتان یک مثال دیگر هم بزنم. در اخر باورهای نادرستی که جلوی پیشرفت تحصیلی ما رو گرفته اند را به شما معرفی می کنم!
مالکوم گلدول در یکی از کتاب های خود با نام "داوود و گلایث (جالوت)" در مورد باورهای نادرست مثال جالبی زده است! اغلب یهودیان و بسیار زیادی از مردم امریکا داستان معروفی را در مورد گلایث و حضرت داوود شنیده اند. در حدی که به صورت ضرب المثل در زبان انگلیسی استفاده میشود: با یه چوپ و سنگ غولتو بکش! داستانی که از زمان های قدیم تا کنون شنیده شده است به شرح زیر است:
در زمان جنگ قوم اسرائیل با فلسطینی ها که مدت زمان زیادی به طول کشیده بوده و کشته های بسیاری بر جای گذاشته بوده است، تصمیم بر این میشود که نتیجه نبرد به نتیجه مبارزه دو جنگجو از میان هردو قوم وابسته گردد. از فلسطین گلایث که غول (جاینت) نامیده میشده به زمین مبارزه می اید. گلایث اینقدر بزرگ و مهیب بوده که هیچ سرداری از بنی اسرائیل حاضر نمیشود به میدان رود. در این زمان حضرت سلیمان (ع) فرمانروای قوم بنی اسرائیل بوده و به علت ترس سردارانش خودش تصمیم میگیرد به میدان رود که پسر یه چوپان که حتی به سربازی پذیرفته نشده بوده است به نزد سلیمان می رود و میگوید حاضر است به مبارزه بپردازد. سلیمان او را نهی میکند و به او میگوید که موفق نمیشود! اما پسر چوپان که داوود نام داشت اصرار میکند که قطعا پیروز خواهد شد و اگر نشد سپاه اسرائیل میتواند به حمله اصلی خود بپردازد! حضرت سلیمان از جسارت او خوشحال میشود و میپذیرد و به سردارانش دستور میدهد از این فرصت برای طراحی یک حمله غیرمنتظره استفاده کنند. هنگامی که داوود به میدان می رود تا صلاح خود را انتخاب کند به سمت یک چوپ و پارچه میرود. او پارچه را بر سر چوپ می بندد و از دامنه کوه ثنا سنگ لاجوردی بر میدارد به داخل پارچه می اندازد. سپس در حالیکه داوود به سمت گلایث میرود گلایث با دیدن او تعجب میکند و با خشم می گوید: این جوانک لاغر کیست که فرستادین مگر من عروسکم که با این چوپ ها مرا بزنید! اما در همین حال وقتی داوود به او نزدیک شده بود چوپ را چرخاند و با سرعت سنگ را پرتاب کرد. پرتاب در میان دو چشم او نفوذ کرد و گلایث بر زمین افتاد! داوود بر بالای سر او رفت و با شمشیر خود او سر از تن گلایث جدا کرد و این پیروزی باعث عقب نشینی فلسطینی ها شد.
خب داستان بالا بسیار جالب بود. اما این داستان یک باور نادرست ایجاد میکند!
باور نادرست انکه میتوان بدون داشتن هیچ قدرت خاصی یک غول را با چوب و سنگ کشت!
دقت کنید در گذشته انواع متفاوتی از جنگجویان وجود داشته است. شمشیرن، اسب سواران، نیزه اندازان و پرتاب کنندگان (که به ارتیلاری معروف هستند.) ارتیلاری به دو بخش تیراندازان و سنگ اندازان تقسیم می شدند. همچنین از اینکه چوبی که داوود انتخاب کرد از میان سلاح ها بود، می توان به وجود چنین شغل و حرفه ای پی برد! البته در بعضی از نسخه ها گفته می شود که از چوب مخصوص چوپانی استفاده کرد که از نظر منطقی جور در نمی آید چراکه چوب های چوپانان اغلب در اندازه ی یک عصا می باشند حال آنکه چوب داوود بسیار بلند بوده است. سنگ اندازان با استفاده از چوب های بلند ۲ متری به پرتاب سنگ می پرداختند و استفاده از انها مهارت بالایی نیاز داشته است. بلند کردن چوب و چرخاندن بر بالای سر نیروی زیاد و تمرین بسیاری نیاز دارد. پس قطعا داوود مهارت این کار را داشته است.
بعلاوه سنگ های لاجوردی کوه ثنا از چگال ترین سنگ های موجود روی زمین هستند و با محاسبه وزن حدودی آن، فاصله داوود و گلایث (که در داستان نقل است که داوود به او نزدیک شده بوده است!) و سرعت پرتاب و گشتاور چوب، سرعت سنگ برابر با ۳۵ متر بر ثانیه و معادل شلیک گلوله بوده است.
نکته اخری که خیلی تصور شما را عوض می کند وضعیت جسمانی گلایث است که در میان فلسطینی های ریزنقش غول نامیده شده و بنا بر توصیفات در سایر روایت های فلسطینی پهنای بدن او از قدش بیشتر بوده و با توجه به اینکه در کودکی بسیار مریض احوال بوده، احتمال داده می شود او مبتلا به بیماری خاصی به نام اکرومگالی بوده است. اکرومگالی یک بیماری بهمریختگی هورمونی است که طی آن استخوان ها رشد عرضی بیش از حد دارند و همچنین علامت دیگری که مهر تایید بر بیماری او می زند لوچ بودن گلایث است. چراکه با دیدن داوود میگوید "مگر من عروسکم که با چوب ها بخواهید مرا بزنید" درحالیکه داوود تنها یک چوب داشته است!
پس گلایث یک حریف قابل شکست دادن بوده است و داوود مهارت بالایی داشته باشه برخلاف باور نادرست این داستان که داوود بخاطر الطاف الهی توانایی شکست غول که کاری ناممکن است را داشته، داوود یک سرباز ماهر بوده که یک بیمار لوچ را شکست داده است! حتی ضرب المثل خارجی این داستان به کسانی گفته می شود که کار ناممکنی میکنند حال اینکه کشتن گلایث کاملا ممکن بود و کافی بود سرداران بنی اسرائیل نیز باورهای نادرستشان را کنار میگذاشتند تا انها نیز پیروز باشند.
هر باور نادرستی حاصل از عدم دقت یا عدم داشتن اطلاعات کافی است ولی اثر مستمر باور نادرست به حدی مخرب است که میتواند باعث شکست های پی در پی و حتی مرگ یک فرد شود و کنار گذاشتن انها باعث پیروزی و قهرمان شدن!
برگردیم به اولین مثال خود برای اینکه باور نادرست دیر رسیدن به جلسه را از خود دور کنیم لازم است پیش از هرچیزی باید به انچه داریم فکر کنیم. نداشته ها را از فکر خود دور کرده و به امکانات و توانایی های خود توجه کنیم! اگر موقعی که دیرتان شده به زمانی که دارید فکر کنید میبینید که زمان کمی نیست و با اندکی تاخیر میتوانید خودتان را برسانید کافی است تمرکز کرده و اشتباهات خود را به حداقل برسانید. کاهش اشتباهات از اتلاف زمان جلوگیری می کند و هرچه شما جلو می روید به علت نزدیک شدن به موفقیت به رسیدن به آن امیدوارتر می گردید. دشمن بدون شک باورهای نادرست امید به رسیدن است.
برای جلوگیری از تاثیر هرباور نادرستی راهکارهای متفاوتی به نام "پیش مبارزه با باورهای نادرست" وجود دارد. اما مهمترین آنها عبارتند از:
1. در مورد باورهای خود مطالعه کنیم.
2. اجازه ندهیم که باورها برای ما را دچار استرس کنند.
3. برای کارهای خود برنامه ریزی کنیم.
4. تا حد ممکن اشتباهات خود را کاهش دهیم.
5. به خود اجازه ی ترسیدن از ناشناخته ها را ندهیم.
برخی از باورهای نادرستی که مانع پیشرفت تحصیلی می شوند:
الف) تراز من پایین است پس در رشته خوبی قبول نمی شوم.
ب) من نمی توانم ترازم را بالا ببرم. اگر همیشه 5600 است همیشه همین عدد باقی می ماند.
پ) در این درس ضعیف هستم.
ت) این درس را دوست ندارم پس درصد آن برایم مهم نیست.
ث) در این درس استعداد ندارم پس وقتم را برای آن تلف نمی کنم.
ج) من جز بچه های ضعیف پایه خود هستم.
چ) من شرایط مناسبی برای درس خواندن ندارم.
ح) من شبها نمی توانم درس بخوانم
و غیره و غیره و غیره.
برای مبارزه با هرکدام اینها توضیحات زیادی وجود دارد. برخی از آنها را من در پست های بعدی توضیح می دهم. همچنین راهکارهای پیش مبارزه با باورهای نادرست را در هر مورد بررسی خواهیم کرد.
پ.ن: تجربه خودتو در مورد باورهای نادرست از طریق راه های ارتباطی با من در میان بگذار!
و من الله التوفیق
پارسا جهانی
11 آذرماه
.jpg)
درباره این سایت